جزیره ی سکوت

هر چند مناطق مرکزی افغانستان همیشه از امنیت  برخور داربوده و همه مردم ان به علم و دانش رو اورده و سبب تحول بزرگ در عرصه های مختلف جامعه گردیده اند  ولی متاسفانه دولت مرکزی و جامعه  جهانی به این ساحات با وجودکه از امنیت کامل برخورداربوده در زمینه بازسازی و ساخت وساز نیازهای اولیه مردم روی خوش نشان نداده وهیچگونه کاری را که بتوانیم روی ان حساب کنم صورت نگرفته است و مردم

 امیدوارم است که  درین زمینه توجه جدی صورت گیرند . هر چند در ساحات نا امن کشور پروژه های بسیار بزرگ راه اندازی میشوند که متاسفانه ان پروژه ها یک سال ازعمرش نمی گزرند که دوباره به دست عده ای از دشمنان علم وفرهنگ به اتش کشیده میشوند ولی عکس قضیه همانطورکه یاد اورشدم  درساحات امن پروژه  ها وجود ندارد واگر پروژه های هم هست از سرعت و عمل ان کاسته شده ویاهم به بهانه های مختلف توقف داده میشوند که این خودبیانگر عدم شفافیت کارهای دولت قبیلوی کرزی و حامیان او میباشد. البته مردم ساحات مرکزی وشمالی کشور همیشه و در طول تاریخ ثابت ساخته که اری ما طرفداری جنگ و خشونت نبوده و نیستم

دولت مرکزی هم بنابر همین خواستش به انان توجه لازم را نمی کند.

ساحات مرکزی افغانستان همیشه از افتخار افرینان این مملکت بوده و برای اینکه یکعده از قبیله گرا ها بتواند شورش و نا امنی ها را در ان ساحات افزایش بدهد به هر شکل که توانش بکشد دست به چینین اعمال غیر انسانی میزند. در روزهای انتخابات ریاست جمهوری سال گذشته ما شاهد این قضیه بودیم که در ساحات شمال کشورتوسط بال چرخ ها اسلحه و نیروی دهشت افگن انتقال داده میشد و دولت مرکزی هم بخاطر اینکه بتواند لکه ی ننگ را از فرا روی خود بر دارد موضوع را برای اینده ای تحقیقات که همان فراموشی قضیه از اذهان عامه مردم باشد سپرده و تا به امروز ازان و عاملین ان خبری در دست نیست .

مردم ما همیشه ازاین ناحیه رنج برده و میبرد که همیشه یکعده از خایین ملت دست به کارهای ضد انسانی میزند ولی انها محکمه ویا اگرتوانی محکمه انها نیست هویتشان افشا نمی شوند. هرگاه دولت مرکزی با چینین روال ادامه یابد به یقین که حمایت ملت را ازدست داده و سبب رسوایی های بیشتر خواهیم بود.

امروز نه تنها مردم ما به فکر ان نیست که کی از کدام قوم است بلکه به فکرانست که ، کدام شخص میتواند افغانستان را ازاین حالت اسفانگش نجات بدهد.